Barrier Lake

Het is heerlijk om in de bergen een tochtje te doen, maar conditie is ook een ding. Twwe jaar geleden sporte ik nog twee keer per week met body pump en RPM (fietsen) en daarnaast hiken. Nu is dat sporten een beetje in het niet gevallen en dat is goed te merken met hiken. Dat moet veranderen. Niet alleen bij mij maar ook Joanne zegt dat ze te weinig doet. Tja onze leuke sportschool zit in Airdrie.... any way.

We wilden eigenl;ijk West Wind doen, maar die was gesloten vanwege beer activiteit, toen Chester Lake is altijd een leuke, maar ook ges;loten omdat ze de vegetatie willen laten aan groeien.... Toen kozen we voor Barrier Lake, ook altijd een leuke en toch nog wat werken om op de top te komen. Joanne haalde mij op en dat betekent  dat Ella niet mee gaat. Ook wel eens fijn zonder getrek te lopen haha.

Het water stond erg laag en we zagen in de middag SUP-ers komen om op het meer te varen. Het was een prachtige dag. Laat nou net Yvonne en Martin, ook Nederlanders, hun auto parkeren! Ze hadden hetzelfde plan. Ze startte net iets sneller, wij gaan altijd eerst nog plassen, alles nakijken en dan erop uit. Zij stapten uit de auto en hup weg!

Deze hike gaat langzaam omhoog en dan met wat steile stukken erin. We namen onze tijd met wat pauzes hier en daar. Het gaat ons ook om de lol en het is geen wedstrijd! Eindelijk kwamen we op de sub top met een mooi uitzicht op het stuw meer. Natuurlijk gingen we voor de top! Dat was nog een klimmetje met vasthouden en optrekken aan de boomstammen. Yes, we did it! Op de top geluncht en genoten van het uitzicht. Er was bijna niemand behalve Yvonne en Martin en nog twee meiden. Op een normale zaterdag moet je vechten om een plekje. Voordat we de tocht begonnen hadden we het erover om misschien naar de fire look-out te gaan, ik zei gelijk nee hihi. Ik wilde de volgende morgen nog normaal mijn bed uit hahaha.

HIer de foto's

Zie je hoe laag het water al staat in het stuw meer.

Op de sub top met al een mooi uitzicht, ook naar de snelweg de 1.

De Albertaanse roos.

We moeten dit nog omhoog. Links in het midden is de top van deze hike.

Hihaa! Klein vreugde dansje 

De terug weg was alleen maar naar beneden en dat is best een aanslag op de knieen. Het eerste stuk was met allemaal losse steentjes en ik ben een beetje "chicken" geworden.. bang om uit te glijden dus verkrampt naar beneden het eerste stuk, maar daarna meer relaxt gelukkig.