Bike ride Banff naar Johnston Canyon

Nu we met de basement bezig zijn, heeft Mark de fietsen naar de garage verplaatst en dus makkelijker om de fiest te pakken. De banden waren leeg maar niet lek, dus even pompen! We hadden even in de buurt een stukje gefietst en ik merkte dat ik steeds uit mijn versnelling trapte, maar Mark zei, een klein slagje draaien aan het schroefje dan verbetert het. Dat leek ook zo maar niet op de tocht.

We zouden met zijn 5-ven zijn en dan later zou Pete aanschuiven voor dinner. Uiteindelijk fietsten we met zijn 4-ren en Pete had afgezegd. Ella hadden we onder gebracht bij de day care anders zou ze te lang alleen zijn als we ook nog in Banff zouden eten.

Rond tien uur reden we weg naar Banff. De fietsen pasten mooi in de Van. Jo en Bill hadden een fietsenrek aan de auto met twee mooie hybrides met tig versnellingen erop. We hebben deze tocht al eens eerder gereden een paar jaar terug. Wij kwamen toen een helling niet op met onze laagste versnelling hihi. Het weer was prachtig. We parkeerden bij het station, daar is een enorm terrein waar je gratis mag staan.

Daar gingen we dan. Een klein stukje door Banff heen en dan langs Vermillion Lakes door een hek de 1A op. Die weg is afgesloten voor auto's van Mei to 26 Juni. Er wordt veel gebruik gemaakt van de weg door langlaufers op wielen, wielrenners en andere fietsers met of zonder motor. Fijn om te weten dat je geen rekening hoeft te houden met ander verkeer.

Omdat de weg naar beneden ging reden we het mooie bord voorbij met de ingang erop. Op de terug weg stopten we daar wel voor de foto's als bewijs! Goh, ik was even vergeten hoeveel energie het kost om omhoog te fietsen, zo he! Ik zat al heel snel in de eerste versnelling waarbij ik nog hard moest trappen en Joanne mij fluitend voorbij ging in haar nog niet eens de laagste versnelling! Dat heb je met de stadsfietsen.

We deden een stop bij de Bow river voor het uitzicht en stapten weer op. Auw ik had al zadelpijn!!! Nee en we moesten nog een paar kilometer hahaha. Naast veel vals plat moesten we twee grote heuvels op. Nou de eerste moest ik dus lopen aan het einde. En hard naar beneden joh, ik kneep hem best wel. De app gaf aan dat ik wel 47.3 km per uur ging, Mark zoefde mij nog hard voorbij, die ging vast over de 50!

Bij Johnston Canyon aangekomen hadden we een bankje voor ons zelf waar we uitrustte en onze lunch opaten. Het was best druk met auto's daar en alle parkeerplekken waren bezet. De Camping dichtbij was ook vol. Vroeger kon je daar nog zomaar een plekje krijgen, tegenwoordig is alles op reserveren helaas. Dat neemt een hoop fun weg.

De terug weg was een eitje, alleen maar naar beneden behalve op twee stukjes, dat was zelfs voor ons nog makkelijk te doen op die zware fietsen.

51 km hebben we gereden in 3 uur en 25 minuten. Niet slecht

In Canmore besloten we de tocht te vieren met een biertje en een frisse cocktail. We namen ook gelijk maar wat te eten erbij want we waren totaal leeg!

Uiteindelijk waren we nog net optijd om Ella op te halen. Zij had een fantastische tijd gehad, omdat ook Natalie er was. Ze heeft echt met een andere hond gespeeld dat hebben we op video. Dat maakt ons zo blij!