Jura Creek

Van het ene witte spul naar het andere witte spul. Nu moet ik zeggen dat ik het witte zand wel heel fijn vond! De winters duren hier zo lang. Van het weekend heeft het weer gesneeuwd, maar het is niet super koud gelukkig. Maandag waren Jo, Bar en ik vrij en besloten een kleine tocht te doen. Het sneeuwde nog steeds maar het zou ophouden....wanneer? We kozen Jura Creek omdat Bar daar nog niet was geweest en je kunt terug keren wanneer je maar wilt. Het is een in en out hike.

Met de spikes aan liepen we naar de Caynon en ik maakte gelijk een misstap en belandde lekker op mijn knie. Auw! Mijn knie schijf kreeg een behoorlijke beuk, maar ik kon nog wel lopen dus verder gegaan. Ik pakte mijn stokken erbij want ik heb altijd grote klonten aan mijn spikes hangen met die natte sneeuw en met stokken kon ik makkelijker mijn evenwicht bewaren. Om de zoveel tijd even de schoenen klont vrij maken, dat wel. Prachtig door de canyon heen. Er waren geen voetstappen van anderen, de sneeuw had alles dichtgegooid en moesten we zelf uitvinden waar het pad liep. Jo en ik weten dat deze route veel losse stenen bevat en het best uitvogelen is waar goed je voet neer te zetten. De sneeuw zelf was fluffy, geen probleem.

Omdat de wind opstak en het zicht slechter werd, liepen we na 3 km terug. Net voordat we het laatste stukje hadden kwam de zon door en pauzeerden we op een steen. Bij de auto aangekomen zagen we dat wij de enige waren die deze hike deden vandaag.

Erik had een Unox muts aan Jo gegeven voor haar verjaardag op Aruba dus die moesten we op van Jo en natuurlijk foto's maken. Nou hier is een kleine compilatie