The Green Monster

Vorige week maandag deden Barbara, Joanne en ik de trip naar het groene monster. Dat is een grote bevroren waterval met een groene tint erin. Hier was is en Bar nog niet geweest. Joanne had deze route al eens eerder gedaan vorig jaar. Ik was toen jaloers dat ik moest werken destijds. Nu gingen we er heen, 11.6 km en 704 meter stijgen. Bar kwam naar mijn huis en Joanne haalden we later op. De hike was met microspikes omdat het meer ijzig was dan losse sneeuw gedurende de hele route. We startte bij Evan Thomas Creek en volgde die helemaal door tot aan waar je met de kettingen en touwen verder kon. Het was niet zulk mooi weer toen we aan de hike begonnen. Mistig koud en geen zon. Dus alles wat ons warm kon houden hadden we aan. Maar al snel ging de eerste laag bij mij uit! De route ging door en langs de bevroren creek/beek. Je hoorde het water eronder wel stromen. Het was totaal niet druk een voordeel op een maandag, heerlijk was dat! Maar hier en daar waren toch ijsklimmers op de kleinere bevroren watervallen die we tegen kwamen. Aan het einde van de creek was de weg verder omhoog langs de berg. Onze spikes en de kettingen en touwen langs de berg had je echt nodig om grip te blijven houden en niet te vallen. De tocht ging verder langs de beek en weer een paar kleine bevroren watervallen totdat we bij het groene monster aankwamen. Deze waterval was breed maar niet echt veel hoger als de anderen. Ook hier waren ijsklimmers bezig met hun sport. We liepen een klein stukje verder voor een uit de wind lunch plek en zelfs de zon kwam door! Op de terug weg waren de ijsklimmers aan de rechter kant zodat wij achter de waterval konden kijken. Gaaf hoor! De zelfde weg terug maar dit keer omhoog langs het touw, wat betekende eerst een reuzen stap te maken om grip te krijgen en het tweede deel langs de ketting. Het laatste stuk vlak maar met vele ziggie zaggies door de sneeuw naar de auto. Het was een heerlijke dag buiten en actief met mijn vriendinnen. Dat sloten we af met een maaltijd in the Tap House met de mannen erbij. Bar ging wel direct naar huis, het is nog 40 minuten rijden naar Airdrie en ze moest de volgende dag weer aan het werk. Onregelmatige werken heeft ook zijn voordelen! Hier de foto's. Het was zo moeilijk om een goede keuze te maken want het waren er heel veel!