Mini vakantie Castle Falls

Helaas kon ik niet alle mooie dagen boeken op Castle Falls of Beauval lake. We wilden eigenlijk vrijdag vertrekken en dan to woensdag blijven. Dat werd zondag vertrekken tot de volgende vrijdag. De weers voorspellingen waren goed tot woensdag, daarna zou het gaan plenzen. Ach, we zouden wel zien, soms hebben ze het fout. Ik kon zaterdag nog mee hiken met Joanne en Bill.

Gepakte volle auto met onze grote De Waard tent en een portable gas BBQ ( van onze vrienden gekregen Celine en Rutger die we vorig jaar tegen kwamen in Jasper) plus lekkere bedjes, reden we via de 22 naar beneden naar Castle Falls. 

Ella zit er klaar voor!

Nog een stop gemaakt bij de supermarkt voor de laatste dingen. Stom stom, ik liet per ongeluk mijn hike boekje thuis liggen. Grrr toen keken we snel online of er wat in de buurt was, want op de camping geen wifi. 

Het laatste stukje naar de camping toe was over een gravel road, die heel veel stof maakte, ook waren er heel veel ribbels op het wegdek. De grote trucks reden er met rappe snelheid overheen. maar wij hadden blikjes in de auto die we graag heel wilden houden. Buiten dat liep er vee vrij rond, koeien met kleintjes erbij, zo schattig. Dus rustig aan gedaan iedere keer als we erover heen moesten. Het was druk met auto's op de dag parkeerplaats. Het was zulk lekker weer en de dagjes mensen genoten van het water.

 Wij vonden snel onze plek. Konden de tent makkelijk kwijt. Toen opzoek naar een water tap punt gegaan.....er was een pomp om water te tappen maar was niet geschikt voor consumptie! Gelukkig had Mark onze jerrycan half vol gedaan met vers drinkwater dus we konden er even mee doen. We verkenden de camping en de Falls.

Geen drinkwater, de pomp deed het wel.

Nog vele dagjes mensen en mensen van de camping waren nog in het water.

Kraak helder, ook hier.

Wat een luxe die BBQ, was wel even uitvogelen hoe de starter werkte. Toen de ranger later langs kwam begrepen we dat de fire ban net was opgeheven. Normaal kun je dan hout kopen of halen op de camping, dit keer niet. Blij dat we de grill mee hadden!

Voor de lunch wilde Mark zijn Choco pasta, die zou ik gaan kopen op de heen weg en dat produkt was ik nou net vergeten!! En waar was de bestekbak???? Dus 1) hike boekje niet mee 2) geen choco pasta 3) niet voldoende vers water 4) geen bestek, die doos stond nog in de garage op een plank. Dat begint goed hahahaha. Deze avond hadden we broodje worst en konden we het wel af met twee zakmessen hahaha.

De eerste nacht op in de tent is altijd wennen. Diverse keren wakker. Ella is altijd gespitst dus mocht ze toch bij ons in de binnentent slapen, dan was ze meer gerust. Het was een frisse nacht en de volgende ochtend stonden we met een zonnetje op de tent, op. We besloten na het ontbijt naar Waterton te gaan. Daar waren we het jaar voor de brand met Rene en Mirjam en de jongens ook. We waren happy met al het wild life dat we toen zagen. 

De campsite is vlak bij Beaver mines, een klein dorpje, onderweg naar Waterton National Park

Na de brand zijn we beide nog niet terug geweest. Direct een nieuwe parkpas aangeschaft die voor alle Nationale parken in Canada geldig is. Onze huidige was verlopen.

We reden gelijk naar Red Rock Canyon en onderweg was vroeger de camping Grandell. Die is er niet meer, zelfs alle boomstammen zijn weg gehaald. Het is een groene vlakte nu waar voorheen een enorm bos stond. We zagen veel groen tussen de dode stammen en ook soms nog een groene boom die niet aangetast was door het vuur. Vreemd. 

Red Rock Canyon was nog even mooi. Het water stond laag, dus kon je ver de canyon inlopen.

Verder naar Cameron lake gereden waar Ella kon afkoelen. Daar zag je goed de scheiding van verbrand en nog groene bomen. Geen wild life gezien, behalve de grond eekhoorns.

Bij de campsite in town de jerry can gevuld met water en op de terug weg in Pincher Creek bij de Wall Mart bestek gekocht voor een prikkie.

Mooi he? Ik kan dit bestek gebruiken voor werk in mijn lunch tas. T Ella was niet echt in haar hum, ze heeft haar maag leeg gespuugd in de auto en ik kon het nog net opvangen in de handdoek waarop ze lag... Veel gras zat erbij. Mark zei al dat ze wat had gegeten van de straat thuis....

De volgende dag lekker uitgeslapen en rustig aan gedaan. maar ik wilde niet de hele dag bij de tent hangen of bij de falls zitten. Dus in de auto gestapt en naar het ski gebied gereden van Castle Mountain. Daar zagen we borden voor hikes. Let wel het was half 1 in de middag brandende zon, 1 flesje cola en een hike fles water en twee musli repen zijn we op pad gegaan. Normaal zou ik dan vroeger op de dag gaan en niet in de hitte starten en meer water ook voor Ella... Volgens Mark was links om eerst heel steil de berg op en dan naar het meer en dan minder steil terug. Dus Haig Lake North weg gekozen.

Het bordje zegt het al, er is een beer in de area... Ja beer spray was mee, maar we zijn maar met een party van 2 en de hond. We liepen al zig zaggend de berg op.

De weg gaat de bossen in en dan laverend de piste over naar omhoog. Er waren voor Ella kleine stroompjes waar ze water kon drinken. Dat gaf mij een gerust hart.

Mooi gebied zo terug kijkend. We zagen de wegwijzering voor de skiers hier en daar op het pad. Toen kwamen we een groepje oudere dames tegen die de tocht andersom waren gestart. Ze vertelde dat het best open was en dat er struiken met bessen waren. Ze hadden geen beer gezien, zeiden ze.

Mooie kleuren, lijkt al herfst hier! Ik voelde me niet heel erg op mijn gemak in dit gebied waar bijna geen andere mensen waren, bessen struiken en een beer in de omgeving... Dus steeds riepen we wat. Koeoewie Koewie Keowie of Roepie Roepie! Gelukkig had in mijn Gaya app geactiveerd voor deze hike, konden we tenminste bijhouden waar we waren. Anders had ik het niet gedaan zo onvoorbereid op pad. Het was 4,2 km heen, 450 meter omhoog en via de andere kant terug, toch een kleine 8 km bij elkaar.

Yes we zagen het meer liggen verder en naar beneden. Een oud gletcher meer.

Kraak helder water en Ella ging gelijk drinken en voor een duik! Er waren steekvliegen, dat weer hield ons om een lange pauze te nemen. Maar genieten was het wel van de omgeving!

We vervolgden het pad langs het meer naar de andere kant omhoog en een lang bospad naar beneden.

Zegt Mark ineens;" Ik hoor wat". Toen ging ik heel hard zingen! Waar kun je heen hier? Alleen het pad af. Ella gedroeg zich voorbeeldig en had geen gek gedrag, dus mijn stress levelde af pfff. Maar verder op rook het heel erg naar natte hond/ dikke vacht stank..... dus weer hard zingen en goed doorlopen hahaha. We hebben geen beer gezien hoor. Het feit dat je weet dat er een in de buurt loopt.....

De laatste paar stukjes door het bos over de piste zig-zaggen en een pad terug naar waar de basis is van de liften. We hadden het gehaald zonder kleer schuren! Beide moe van de tocht en de zon op je lijf. Mark deed in de tent eerst een dutje en ik maakte bouillon, thee en limonade voor mijzelf om het vocht in mijn lijf op peil te brengen. Daar na een verfrissende koelde plons in de beek bij de falls. Echt heel fris! Mark deed dat later.

Er waren ondiepe en hele diepe stukken in het water. De stenen waren glibberig, de waterschoenen deden hun job.

Deze vliegende torren dachten dat ze welkom waren met eten...niet dus!

Omdat er regen in de voorspelling zat dacht Mark slim te zijn om alvast een zeil te spannen voor de volgende ochtend. Nou hij had gelijk. Ik moest er nog uit om te plassen om 23.30h en het was al aan het flitsten en donderen, maar nog geen druppel. Nog geen 5 minuten later barstte het los en heeft niet meer gestopt met regenen tot de volgende avond.

Lang op bed gelegen en bij een mindere druppels uitbed gegaan, Ella uitgelaten en ontbijt gemaakt. Het was chilly pilly brrr. Ella was een goedkope hond, ze heeft geen brokje gegeten. We hielden haar goed in de gaten, ze is wel fief en levenslustig. We besloten om naar Frank Slide te gaan en ergens in een van de dorpjes in de Crowsnest te gaan lunchen.

Het gehucht Frank was gevormd omdat ze daar gingen mijnen voor kolen. De Natives wisten dat dit de bewegende berg was en zij gingen daar nooit aan de voet staan. Op de bewuste ochtend is de berg gaan schuiven en de grote rotsblokken liggen er nog. De berg is nog steeds in beweging.

In het informatie centrum keken we twee films over de historie van dit gebied , het mijnen en de rock slide.

Het bleef maar regenen dus bij Rum Runner een late lunch genuttigd. Die naam verwijst ook naar het smokkelen van drank in de oude tijd. 

Omdat de tent zo groot is konden we er goed gebruik maken van het leef gedeelte. Mark had heel slim een tafel meegenomen. Dat doen we bijna nooit want er is altijd een picknick tafel beschikbaar. Nu kwam het mooi uit en konden we normaal zitten en yathzee spelen. Ik verloor alles! Maar ja kijk maar waar Ella is..

Het werd echt koud. De dag ervoren 28 graden en bijna een zonnesteek, Nu 8 graden en rillkend in de slaapzak! Ik zei tegen Mark dat ik nu wel naar huis wilde...maar een zeiknatte tent opvouwen in de regen....

Om 23 uur stopte het met regenen en we hebben heerlijk geslapen. We werden wakken met wolken en een glimp van de zon. De tent was hand droog en we besloten het kamp op te ruimen en een dag eerder naar huis te gaan. Er werd weer regen voorspeld voor die dag. Heerlijk ontbeten en alles redelijk droog kunnen inpakken verlieten we Castle Falls. Onderweg regenbuien en temperaturen onder de 10. Dan is kamperen in een tent niet leuk.

Thuis de tent extra laten drogen in de garage en de binnentent in de gasten kamer. Zo heerlijk je eigen bed!