Kamperen op Elkwood campsite

Tegenwoordig kun je niet meer zomaar gaan kamperen. Ja, wat ik eerder vertelde, je kunt op de Icefield Parkway nog wel first come first serve gaan. Maar dan moet je geluk hebben in het hoogseizoen. Gelukkig kon ik nog reserveren bij Elkwood een paar weken geleden. Ik kwam uit de nachtdienst en heb dan 3 dagen vrij. Dus ik had 3 nachtjes geboekt. van maadag to donderdag. Precies goed want de meeste plekken zijn bezet in het weekend en helemaal met het lange weekend wat er nu aankomt. We hadden enorm geluk met het weer en geen enkele donderstorm gehad. Er is zoveel regen gevallen de laatste tijd, meer in de avond met donder en bliksem. Alles is groen en er was geen fire ban. Dus konden we fikkie stoken voor onze steaks. Nu hebben we ook een portable BBQ op gas, van vrienden vorig jaar gekregen. Maar die hoefde dus niet mee.

Ik sliep een kleine 3 uurtjes na mijn dienst en Mark had al de hele auto ingepakt. Dus restte mij alleen mijn eigen tas te pakken ( heb ik een hekel aan) en het huis een beetje opgeruimd achter te laten. Jan onze buuf zorgde voor onze plantjes buiten.

Het is maar anderhalf uur rijden hier vandaan, Elkwood campsite. Ligt in Kananaskis in Peter lougheed provincial park. Onderweg natuurlijk een oponthoudt door de bokken, en op de weg naar huis ook! Die beesten denken dat de weg van hun is hahaha. Wat een mooie grote plekken, allemaal! We stonden op D124 de tent kon er makkelijk staan. Er was water en een outhouse dichtbij. Maar ook de douches en flush WC waren een paar sites verder. Ik was al helemaal vergeten dat deze camping douches had, wat een goede verrassing! We hadden muntjes gekocht; 1 muntje voor 3 dollar. Kon je goed mee douchen.

Ik had het al gauw een beetje fris, weinig slaap en op hoogte, dus de langebroek en dons jasje ging snel aan. Mark maakte een vuurtje en bakte de steaks tot medium. Ik sneed de groentes om te roerbakken op het vuur. Yummie! We hebben tegenwoordig goede matrassen om op te slapen. Die nemen wel veel ruimte in beslag maar voor deze keer gingen ze mee! We hebben wel tot de volgende ochtend 10 uur geslapen. Ook omdat Ella vreselijk was in de tent. Elk geluidje moest ze op reageren. We hadden haar eerst buiten de slaap cabine maar ze bleef maar ijsberen en had geen rust in haar lijf. Eindelijk bij ons ging ze liggen en zodoende waren we laat wakker. Mijn fitbit heeft nog nooit een 92% slaap score gegeven, maar nu dus wel!

We deden lekker rustig aan, ontbijtje, opruimen en door naar een hike die ik al meerdere keren heb gedaan in zomer en winter, en ook had ik Rene vorig jaar hier naartoe genomen. De Suspension Bridge bij Black Prince area. De camping ligt in een hike gebioed, alles is hier relatief dichtbij met de auto of fiets. Het was een warme dag dus het was lekker om in de schaduw te lopen. Een moeder met kleintje op de fiets en een jochie van misschien 7 jaar op zijn eigen moutain bike fietsten de zelfde afstand die wij kliepen. Op het pad zijn toch echt wel stronken en stenen ..... Knap hoor! In de middag na de lunch bij de tent liepen we naar Marl Lake, dat is ook een bekend gebied, vooral in de winter om te snowshoe-en. Rene en Mirjam zijn daar ook geweest. In de zomer is het een prachtig helder meer waar je kunt zwemmen. Ella lieten we eerst een duik maken, wij zouden de dag erna gaan. 's Avonds camping nasi gemaakt, niet verkeerd en precies genoeg. Mark heeft mij helemaal ingemaakt met Yathzee...

Wat een heerlijke nacht, dood stil en Ella ook gewend, wat een verschil! Ik had mijn wekker gezet want Joanne zou langs komen. Even 11 uur kwam zij aanrijden. We hebben haar een kleine rondleiding gegeven in de tent. We liepen naar de trading post Boulton Creek. Ik las dat daar een restaurant was en een winkel, dus even op onderzoek gegaan. Er zijn ook mooie onderhouden fiets paden hier. Inderdaad er is een kleine supermarkt en een afhaal balie voor frietjes, ijs, en andere snacks. Wij namen worstjes mee voor aan de sticks. Totaal meer dan 8 km gelopen en we voelden het wel in de benen met op en neer en in de zon. We namen de ski route terug. De meeste bordjes waren weg maar hier en daar stond er nog een; dat het een moeilijke route was. Dus wij tegen elkaar:" pas op het wordt moeilijk!". hahaha

Na een opfrissertje bij de tent hebben we onze zwemkleding aangetrokken en zijn naar Marl lake gelopen. Nou Ella had weer de grootste pret, omdat Mark steeds haar speeltje in het water gooide. Anders gaat ze echt niet zelf zo als Maart altijd deed. Jo en ik met waterschoenen aan het meer in. Beetje blup na de stenen, dus we maakten ons snel door. Heerlijk! Ella kwam gelijk naar mij toe maar ik heb haar op afstand kunnen houden! Mark ging tot zijn knieen en maakte de foto's

Bij de tent vroeg ik of Joanne vroeg terug moest zijn en of ze zin had om mee te eten. Ik waarschuwde haar al dat het geen 5 gangen menu was hahaha. Maar worstjes met bolognaise saus en pasta. Voorafje een kleine platter. Jo had een goed idee om een mix met rode wijn en rodebessen spa te maken met ijsblokjes en frambozen die zij had meegenomen. Nou dat ging er wel in!

Het was een heel gezellige dag met zijn allen. Aan het begin van de avond kwam de rook weer eens over. De zon werd rood en er vielen stukjes as naar beneden. Gelukkig net nadat Jo vertrokken was, hield het op. We vroegen nog aan de beheerder waar het vandaan kwam en of wij veilig waren. Maar hij had geen clou en ook geen berichten gehoord dat we in gevaar waren.

Mark maakte mij weer in met Yathzee, het geluk met be stenen was niet aan mijn kant helaas. Maar Mark had ook hulp.....

Donderdag ochtend zijn we weer vertrokken naar huis. 3 dagen lang geen Wifi. geen gepiep van texten dat ze op werk kort zitten etc. Dus toen we bereik baar waren, zette ik mijn telefoon aan en ...toet piep piep...

Ready to go!

Bokken op de weg.

Ons plekje.

Niet slecht!

Ella aan de lijn. Ze trok zichzelf meerdere keren strak door dat ze achter de eekhoorns aanging, of er kwam een hondje langs die wij net te laat zagen om haar af te leiden...... Maart was ook aand de lijn , alleen die lijn zat nooit vast. Zij bleef gewoon bij ons en liet de squirls rennen, omdat ze wist dat ze die toch niet kon pakken. Ella is hard leers wat dat betreft en heeft een grote prooi drive. We kwamen zelfs een man tegen die zijn kat aan de lijn had op de trail.... nou het is goed dat ik sterk ben en hij zijn beestje in zijn armen had. Het was een mooie witte wollige poes.... daar wilde Ella wel achteraan!