Na alle dagen in december en na de extreme kou was het weer eens tijd om erop uit te gaan. Ik wilde graag weer eens naar Chesterlake in Kananaskis en Jo had ook zin om mee te gaan. Mijn conditie is nul komma nul, dus een beetje inspanning wilde ik wel hebben. We deden een tekst uit naar onze vriendinnen die graag mee willen op avontuur. Helaas alleen Barbara kon mee. Mark bleef ook thuis dus we waren met zijn 4-ren. Bill haalde Bar en mij op voor ons huis. Het is nog steeds wel 1 1/2 uur rijden voordat we bij het begin punt waren. Eerst een plas pauze en omkleden voor de meiden in het bezoekers centrum van Peterlougheed PP. Behalve een paar Deer en een Grey Jay hebben we geen wild life gezien. We waren dan ook niet super vroeg weg gegaan, meestal in de vroege ochtend heb je kans om meer te zien. Het was nog een dilemma wat voor schroeisel je aan deed. Het had al een poos niet meer goed gesneeuwd, dus de meeste sneeuw op het pad was aangestampt. Daarom geen snowshoes aan maar de micro spikes onder gebonden. Wel de shoes mee op de rugzak, want we gaan ook naar de Eliphant Rocks en daar is het misschien niet aangestampt? Je weet het niet van te voren.
Het eerste stuk was door het bos, dan kreeg je een kleine open ruimte. De eerste keer denk je dat dit het is, maar je moet nog een keer door het bos voordat je er echt bent. Het begin was in locomotief tempo omhoog met hier en daar een rust stop, eenmaal in de vallei was het goed te doen. Met spikes aan was beter lopen dan met snowshoes, dan loop je meer wijdbeens. Joanne herinnerde mij nog aan een keer dat we de trail moesten breken, dat was pas echt hard werken! Maar out of shape, was dit omhoog ook nog een hele ondernemenig haha.
Het was niet heel erg druk op de trail, er waren weinig auto's op de parkeerplaats. Maar wat een heerlijke dag, geen werk, maar natuur en inspanning en goed gezelschap! Altijd fijn om in dit gebied te zijn, zo goed voor de mind setting. Bij het meer hebben we geluncht. Een bankje voor onszelf gemaakt in de sneeuw aan de rand van het meer. De Grey Jays waren brutaal haha, ze aten bijna uit je hand net als de vorige keer bij een dag uit. Vervolgens zijn we verder gegaan naar de Rocks, dat is een extra 20 minuten. Wat een prachtige bolders met een deken van sneeuw er bovenop! Later als verrassing kwam de zon door met blauwe lucht. Fantastisch, het leek wel een sprookjes landschap! Die snowshoes hadden we uiteindelijk helemaal niet nodig. Je moest wel op het pad blijven want een bij misstap zakte je gelijk knie of hoger diep weg in de sneeuw!
Naar het meer zijn twee routes; voor de snowshoe-er en een voor de langlaufer/cross country skier. Op de terug weg zagen we aan de andere kant net voor de bergen een groep XC skiers gaan. Terug in het bos nu de steile hellinkjes naar beneden, vertrouwen op je spikes! De stokken erbij om de knieen te beschermen. Iedereen had leuke foto's gemaakt en hier zie je een beetje hoe de dag was.
Omhoog, nog met alles op en aan om warm te worden, maar dat duurde niet lang voordat er een laag tussenuit ging en de muts af.
Dat bedoel ik...het was zweten haha.
Met Jo en Bill
Eerste open vlakte naar het meer.
Bij de lunch plek de hongerige Grey Jays
Wie lacht er ons toe? De Rocks zijn blij ons te zien!
Big Hug!
Toen kwam de zon door! Wat een kadootje.
Altijd lol!
Op het meer; Chester lake met blauwe lucht
Terug kijkend met de ondergaande zon op de bergen
Stuk makkelijker terug lopen :-)
De XC skiers aan de andere kant opweg naar het meer.
Wat je omhoog bent gegaan moet je ook weer naar beneden.... Persoonlijk stijg ik liever dan dalen..
Natuurlijk na die inspanning hebben we met zijn allen gegeten in Cochrane. Mark ging alvast vooruit om een plekje te reserveren, konden wij zo aanschuiven! Het was een brouwerij waar we nog niet eerder waren geweest, die ook een menu had. Heerlijk, ze hadden onder andere Belgisch Wit, yummie!
Op naar een nieuw avontuur. De planning is een guided tour in Sunshine Meadows in Banff. Daar is pas echt diepe sneeuw. En guided omdat het avalanche gebied is.
Add new comment